Cytat:Jedną z najbardziej przerażających rzeczy w ludzkim mózgu jest to, jak słabo ocenia on swoje własne funkcjonowanie. Sprawy szybko się komplikują, gdy próbujesz zmierzyć wydajność instrumentu za pomocą instrumentu wykonującego pomiar. W 1969 roku holenderski psychiatra Herman M. van Praag przeprowadził serię eksperymentów na pacjentach z depresją z 4-chloroamfetaminą, nowym związkiem, który miał znaczący efekt terapeutyczny i był doskonale tolerowany; żaden z pacjentów nie skarżył się na skutki uboczne. Chociaż Praag przerwał swoje prace w połowie lat 70-tych, 4-chloroamfetamina jest nadal szeroko stosowana, ale nie jako lek przeciwdepresyjny, lecz jako neurotoksyna do selektywnego wyczerpywania i niszczenia neuronów serotoninergicznych u zwierząt doświadczalnych. Chodzi o to, że ludzie niekoniecznie odczuwają zmiany neurologiczne. Wielu zaburzeniom mózgu towarzyszy współmierna niezdolność do postrzegania zaburzenia. Na przykład późne stadia choroby Alzheimera charakteryzują się utratą pamięci tak poważną, że deficyty są zapominane.