MDPV, orgie, zabójstwo, psychoza i antywirus - John McAfee

John McAfee - amerykański biznesmen, programista, twórca programu "antywirusowego" McAfee Antivirus, oraz... entuzjasta dopalaczy? Okazuje się, że tak. Gość, który wynalazł oprogramowanie które skutecznie broni się przed byciem odinstalowanym miał w swoim życiu bardzo ciekawy epizod, nie tak szeroko omawiany jak inne - a jego kluczowymi elementami były pirolidynokatynony, prostytutki, orgie, morderstwo, kartele, oddziały policyjne do zwalczania gangów, laboratorium narkotykowe w środku dżungli, fora o research chemicals oraz jak już można się domyślać, nieodłączna psychoza.



John David McAfee urodził się 18 września 1945 roku. Nie będziemy rozpisywać się o jego młodzieńczych latach, bo kogo to interesuje? Sam John również niespecjalnie wiele mówił na ten temat - podsumować to można tak: ojciec alkoholik, trauma i brak zrozumienia ze strony otoczenia. To na tyle, ciekawie nie miał. Po ukończeniu studiów, na początku lat 70. pracował w NASA jako programista przy programie Apollo. Potem przeniósł się do Xeroxa, następnie podjął pracę w kilku pomniejszych firmach kończąc na koncernie zbrojeniowym Lockheed.


Przyglądawszy się dokładnie koncepcji wirusa komputerowego, McAfee zwęszył okazję biznesową i postanowił wziąć się do roboty - napisać program, który takowe wirusy by znajdował i usuwał. W 1987 założył spółkę McAfee Associates Incorporated, która sprzedawała jego program - o nazwie VirusScan - jako flagowy produkt.


Aby poprawić wyniki sprzedażowe, McAfee i przedstawiciele handlowi jego firmy wyolbrzymiali, jak wielkim zagrożeniem były wówczas wirusy komputerowe - licencje typu "enterprise" dla firm były bardzo drogie, a to właśnie wielkie koncerny i korporacje były głównymi nabywcami oprogramowania, wierząc, że w ten sposób całkowicie zabezpieczą swój biznes od strony informatycznej. Nie oznacza to jednak, że VirusScan był totalnie bezużyteczny - czego nie można powiedzieć o nowszej inkarnacji programu "anty"wirusowego, McAfee Antivirus. W 1992 roku McAfee wystąpił w telewizji i obwieścił, że nawet 5 milionów komputerów będzie wkrótce zainfekowanych niesamowicie groźnym wirusem komputerowem "Michelangelo" - sprzedaż wystrzeliła w górę, termin masowej infekcji zapowiedzianej przez komputerowego guru się zbliżał, nastąpił, i minął - a wirusa nie było, co nie do końca podobało się klientom, jak i współpracownikom Johna. Nie był to pierwszy przypadek gdy McAfee straszył ludzi aby napędzić sprzedaż.



W 1994 roku John pod wpływem wewnętrznych nacisków w firmie ustąpił ze stanowiska prezesa McAfee Associates i sprzedał należące do niego akcje firmy, przez co wzbogacił się o niemalże 120 milionów dolarów. Już wcześniej nie narzekał na pieniądze, ale teraz niewątpliwie był ustawiony na całe życie. Wraz z przypływem pieniędzy, nastąpił też przypływ charakterystycznego dla naszego bohatera ekscentryzmu. Na początku lat 2000. wymyślił on nowy, cieszący się bardzo krótką popularnością w wąskich kręgach "sport", który nazwał aerotrekkingiem. W uproszczeniu, można go opisać jako loty zmodyfikowanymi, ultralekkimi szybowcami-paralotniami wyposażonymi w silniki. A to wszystko z wysoką prędkością, na niebezpiecznie niskich wysokościach - niewątpliwie dostarczało to intensywnych doznań tym, których było na to stać.

Historia zaczyna nabierać tempa w 2006 roku, kiedy John został pozwany przez rodzinę Roberta Gilsona o nieumyślne spowodowanie jego śmierci w trakcie uprawiania wcześniej wspomnianego "sportu". Pozew zarzucał Johnowi, iż jako instruktora lotów zatrudnił swojego 22-letniego siostrzeńca Joela Bitowa, który nie posiadał odpowiednich kwalifikAcji i nie był certyfikowanym instruktorem. Pechowego dnia, Bitow zabrał ze sobą Gilsona do jednego z najniebezpieczniejszych kanionów w stanie Arizona, gdzie doszło do tragedii. Krótko po wzniesieniu się, Joel stracił kontrolę nad szybowcem i spiralnym lotem runął prosto na ziemię i rozbił go na drobne części, na miejscu zabijając siebie oraz Roberta. Pozew opiewał na kwotę 5 milionów dolarów, których McAfee nie miał najmniejszego zamiaru płacić. Aby uniknąć jakiejkolwiek odpowiedzialności i kontynuować swój tryb życia, John postanowił opuścić Stany Zjednoczone i przenieść się gdzieś, gdzie nie sięga jurysdykcja Stanów Zjednoczonych. Sprzedał swoją 280-akrową posiadłość w Woodland Park w Kolorado, dom na plaży na Hawajach oraz kilka innych, pomniejszych nieruchomości i przeniósł się do Belize, gdzie amerykańskie sądy nie mogły mu nic zrobić.



Po przeprowadzce do Belize, na wyspę Ambergris Caye, McAfee rozpoczął swoją przygodę z MDPV, które przypadło mu do gustu do tego stopnia, że sprowadzał je hurtowo, między innymi z Chin. Z biegiem czasu jednak rynek się zmienił, a MDPV szybko stawało się substancją nielegalną w coraz większej ilości krajów, co zaowocowało jego coraz bardziej ograniczoną dostępnością oraz zauważalnym spadkiem jakości. Rozgoryczony tym obrotem spraw John postanowił wykonać kolejny logiczny krok - otworzyć własne laboratorium, w którym będzie produkował najczystsze MDPV, jakie widział świat. Z pewnością w całym tym przedsięwzięciu na rękę był mu fakt, że MDPV w Belize było wówczas całkowicie legalne.



Mniej więcej w tym samym czasie McAfee - nie zdradzając z początku swojej prawdziwej tożsamości - zaczął udzielać się na forum bluelight jako "Stuffmonger" dyskutując o swojej ulubionej substancji - oto jeden, z jego postów...

John w trakcie swoich poszukiwań najlepszego możliwego MDPV freebase natknął się na zupełnie nową substancję - albo przynajmniej, tak mu się wydawało. Chemicy, których McAfee zatrudniał aby przeprowadzali syntezy, tłumaczyli mu, że "nowa" substancja po nietypowej obróbce, którą jest tak zachwycony to dalej to samo, stare, "beżowe MDPV", a jedyne co naprawdę robił, to je koncentrował. Mimo tego, ekscentryczny milioner był przekonany że jego freebase jest inne, wyjątkowe, lepsze i tak dalej. Wierzył w to tak bardzo, jak dawno nadworni alchemicy wierzyli że przekształcają zwykłe, przyziemne związki chemiczne w te rzadkie, magiczne czy wręcz boskie - w wypadku Johna, boskie znaczyło to, że (wg. jego wpisów na foum) po przyjęciu zaledwie 5 mg magicznego MDPV, on i jego 17-letnia dziewczyna uprawiali dziki, zwierzęcy seks przez 8 godzin.

"Dwóch z nich znajdowało się bliżej, niż metr ode mnie. Nie ruszali się, kompletnie. Stali w bezruchu. Nikt nie powiedział ani jednego słowa przez całą noc. Po prostu otoczyli mnie i stali tak całą noc. Pomyśl o tym - to jest pojebane."

Po pewnym czasie "funkcjonariusze" najwyraźniej postanowili przestać męczyć Johna i po prostu rozpłynęli się w ciemności. Warto wspomnieć o jeszcze jednym epizodzie, gdzie tym razem w roli oprawców znaleźli się płatni mordercy działający na zlecenie meksykańskiego kartelu. Dowodem na to, że całe wydarzenie miało miejsce w rzeczywistości a nie w głowie faceta pod wpływem stymulantów miały być opakowania po serku topionym, które niechlujni zabójcy zostawiali za sobą:

"Serek topiony to jedyna rzecz, jaką oni jedzą. Wszędzie znajduję opakowania po serku topionym. Jeśli widzę opakowanie po serku, to mam pewność, że kartel tutaj był."

"Biały chlorowodorek jest po prawej stronie, osad pozostawiony na 24 godziny w wodzie i powietrzu jest po lewej stronie, osad po 48 godzinach jest pośrodku. W ciągu tygodnia ulega on degradacji aż do ciemnobrązowego koloru. Kolor w środku jest tym, czego szukamy, tym, co ma najlepsze właściwości. Po wysuszeniu substancja pozostaje stabilna.

    P.S. NIE DOTYKAJ OLEJU!!!  To jest niezwykle niebezpieczne. I nigdy nie bierz więcej niż 5 mg brązowego na raz!"

"Przetworzyłem 23 kilogramy tego towaru w ciągu ostatniego roku i codziennie go sobie wrzucam - w sporych ilościach, hiperseksualność jest nie z tego świata.. Miałem wielu znajomych (zarówno mężczyzn, jak i kobiety), którzy poprzecierali swoje genitalia do krwi -  i nadal nie mogli przestać.

Przez ostatnie dwa lata bawiłem się MDPV używając eteru, toluenu, ksylenu, sody oczyszczonej, kwasu octowego bezwodnego, wody, etanolu i brudu z mojego ogrodu (połączenie bakterii). Wytrąciłem, podgrzałem, zamroziłem, inkubowałem, rozpuściłem, odparowałem, połączyłem i oddzieliłem każdą możliwą kombinację osadu, roztworu i oleju. W trakcie tego procesu doszedłem do substancji, których spożycie nie było przyjemne. Jestem moim jedynym obiektem testowym w tych eksperymentach. Tymczasowo oślepłem na trzy godziny po wysuszeniu i spożyciu brązowej mazi, która pojawiła się po pięciu dniach inkubacji dziwnego szarego osadu po eksperymencie eterowo-octanowym z PV.


Raz skończyłem z ciemnobrązową substancją, która wyglądała podobnie do ciemnobrązowych wersji PV. Przyprawiła mnie o obezwładniający ból głowy, który trwał 4 dni. Przegrzałem olej PV podczas wytrącania i stworzyłem coś okropnego. Kawałek oleju PV ulał mi się na skórę i nie spałem przez 72 godziny, podczas których piekielne halucynacje wzrokowe i słuchowe sprawiły że zamknąłem się w łazience, gdzie ukryłem się w wannie na 30 godzin. Moja pierwsza wrzutka octanu, którą stworzyłem z beżowego MDPV, sprawiło, że znów miałem halucynacje przez kilka dni. Nie wziąłem pod uwagę, że ta wersja może mieć dawki mierzone w mikrogramach. Powinienem był się tego domyślić po ogromnej brei pozostałej po myciu kwasem octowym. Ale tego nie zrobiłem. Walnąłem 3 miligramy. 300 mikrogramów to duża dawka."

"Boję się tego" - John McAfee



"Jednomiligramowa dawka tego, cokolwiek to jest, jest straszna, gdy o tym pomyślisz. Dawka 10 mg, bez żadnego nadzoru, byłaby bezsprzecznie śmiertelna lub przynajmniej bardzo szkodliwa - głównie z powodu niekontrolowanego szaleństwa, które wprowadziłaby do twojego życia. Należy pamiętać, że produkt końcowy pochodzący z metody "na szybko", którą wcześniej nakreśliłem, zawiera mniej niż 10% tej substancji (osad, nieunikniona utrata przez parowanie, zanieczyszczenie MDPV itp.), więc dawka 5 mg "na szybko" to dobra dawka. Dawka 5 mg czystego z kolei byłaby doznaniem, którego nigdy byś nie zapomniał i prawdopodobnie nigdy nie chciałbyś powtórzyć.



    Dlatego to, co tutaj robię z mimi przyjaciółmi i znajomymi, którzy słusznie uwielbiają ten towar, to to - mieszam go w proporcji 50 do 1 ze zmielonymi tabletkami Excedrin (zawierającymi paracetamol, kofeinę oraz aspirynę) a następnie pakuję to w dawki po 25mg.


Dlaczego rozcieńczam towar Excedrinem? Po pierwsze, duże dawki beżowego są co najmniej szkodliwe społecznie, a ludzie to wciąż tylko ludzie. Czasami nie podejmują najlepszych decyzji, ich osądy nie są najlepsze. Sproszkowany Excedrin, zażywany w dawkach większych niż 200 mg w ciągu jednego dnia, spowoduje ogromny ból, krwawienie z nosa i ogólny dyskomfort. Jest to środek zniechęcający do przekraczania granicy skrajnego niebezpieczeństwa i głupoty. Po drugie, codzienne stosowanie beżowego powoduje lekki ból głowy w tle u niektórych użytkowników po kilku dniach (w tym u mnie). 25 mg Excedrinu w proszku całkowicie usuwa ten ból. Ale... ponieważ ludzie są ludźmi, wiele osób wymyśliło, jak usunąć Excedrin poprzez umieszczenie tych 25 mg w dużej ilości wody. Excedrin pozostaje w zawiesinie przez 10 lub 15 minut. Czysty beż opada na dno niemal natychmiast. Następnie można usunąć zawiesinę i zostaje nam czysta, pożdana, niebezpieczna substancja. Niebezpieczna, ponieważ całkowicie niemożliwe jest zmierzenie bezpiecznej dawki czystej substancji bez posiadania wagi kosztującej tysiące dolarów... Miało już miejsce kilka nieprzyjemnych incydentów z udziałem osób, które "oczyściły" moją mieszankę beżowego i Excedrinu.


Lokalny właściciel burdelu (prostytucja jest legalna w moim kraju) namówił mnie, abym wyprodukował dla niego dużą ilość beżowego, a on dostarczył ją swoim dziewczynom i ich klientom. Pomysł polegał na tym, aby po prostu zwiększyć biznes, mając bardziej napalonych klientów i bardziej autentyczny produkt. Przez jakiś czas to działało, ale potem dziewczyny zaczęły brać coraz większe dawki i dawać większe dawki klientom. Zaczęły odchodzić z pracy i uciekać z klientami - niektóre po jednym kontakcie. Dwóch z tych mężczyzn było żonatych, miało dobrą pracę i dzieci, które kochali. Nawet dla najbardziej przypadkowego obserwatora musi być oczywiste, że to wszystko jest niesamowicie destrukcyjne i graniczy z szaleństwem.


Jeśli ktoś zażyje dużą dawkę beżowego, i na nieszczęście nie ma w tym czasie partnera seksualnego, dzieją się naprawdę straszne rzeczy. Wiele mężczyzn i kobiet molestowało nieznajomych po zażyciu ogromnych dawek czystego produktu (dlatego nie dostarczam go już nikomu poza zaufanymi przyjaciółmi - wszystko inne jest rozcieńczane 50 do 1). Dwukrotnie użytkownicy dużych dawek próbowali molestować moje psy. Ponownie, nawet najbardziej przypadkowy obserwator dostrzeże w tym niebezpieczeństwo.


    Rozprowadziłem ponad 3000 dawek wyłącznie w tym kraju. Nazywają to SPT (ja wymyśliłem tę nazwę) i jest to naprawdę chodliwy temat w lokalnym podziemiu. Znam co najmniej tuzin osób, które spędzają praktycznie cały czas są na fazie, a setki próbują zdobyć próbki, które rozdaję ja, z drobiazgową starannością. Każdy, kto zostanie przyłapany na udostępnianiu tego innym bez mojej zgody, nie dostanie już ani miligrama więcej."

"Sądzę, że nadszedł czas, abym się wam przedstawił.

Nazywam się John, i zajmuję się badaniem wpływu leczniczych roślin tropikalnych na bakterie, i na odwrót. Nie muszę podawać swojej dokładnej lokalizacji, ponieważ to nie ma większego znaczenia. "Wyobraź sobie, że nie istnieją kraje" - jak powiedział kiedyś inny John.

Aby przeprowadzić jakiekolwiek przyzwoite badania w tej dziedzinie, musiałem znajdować się w pobliżu tropikalnych roślin. Dżungla ma ich mnóstwo, więc przeprowadziłem się do tego miejsca.  Po tym jak dotarły zapasy,  zbudowałem laboratorium i zaopatrzyłem je w rzeczy potrzebne do prowadzenia badań, a następnie zająłem się zadaniem wprowadzenia małej cywilizacji do serca ciemności

Gregory Faull