Dorastałeś w dysfunkcyjnej rodzinie? Wiesz, czym jest rozbita rodzina, uzależnienie rodzica, lub jego choroba psychiczna? A może jako dziecko doświadczyłeś przemocy i agresji ze strony opiekunów? Dorastanie w dysfunkcyjnej rodzinie wpływa nie tylko na dzieciństwo, ale także odbija się na przystosowanie do życia w okresie dorosłości. Mówi się wówczas o syndromie DDD. Co to jest



https://spokojwglowie.pl/ddd-co-to/



Czym jest dysfunkcyjna rodzina?


 Dysfunkcyjność jest rozumiana jako zaburzenie w funkcjonowaniu czegoś lub odpowiadającej mu funkcji. Dlatego w rodzinie dysfunkcyjnej zwraca się uwagę na te postawy, które nie powinny występować w środowisku rodzinnym.

lęk przed wchodzeniem w związki,

niechęć do założenia rodziny,

trudności w odnalezieniu się w roli współmałżonka lub rodzica,

nieumiejętność rozwiązywania konfliktów,

niechęć do mówienia o sobie, własnych emocjach i uczuciach,

brak satysfakcji z posiadania bliskich relacji z innymi,

niechęć do nawiązywania przyjacielskich kontaktów społecznych.



Uzależnienie od alkoholu i narkotyków w dysfunkcyjnych rodzinach może prowadzić do manipulacji, kłamstw i oszukiwania innych. To wyuczone zachowanie po prostu odbija się na życiu dorosłym i maskuje wszelkie problemy. W dysfunkcyjnym domu trudno o radość, zabawę i frywolność. Częściej występuje wrogość, gniew, rywalizacja. Nie ma spontaniczności, jest mało pochwał, a robienie wszystkiego dla siebie uruchamia tryb przetrwania.

Osobom z DDD trudno wytworzyć intymność w relacjach z innymi. Czasami bez pomocy psychologa i nauki ufania innym, zwłaszcza bliskim, nie są w stanie stworzyć stałego związku. Niepewność i strach przed zaufaniem to powszechny problem większości ludzi z syndromem odrzucenia, który dodatkowo nasila się w sytuacjach dysfunkcyjnych. Niektórzy szukają miłości i aprobaty przez całe życie, ale bez przepracowania swoich traum, nigdy tak naprawdę tego nie osiągną.

Dorosłe dzieci z rodzin dysfunkcyjnych często wyczuwają, że „nie są normalne” i nie pasują do społeczeństwa. Często angażują się w ryzykowne zachowania, przestępczość, uzależnienia. Opuszczają zwykle dom w młodym wieku, gdy jeszcze nie są przygotowani do przyjęcia świata, takim, jaki on jest. Zamiast dążyć do zmian, nie mają w sobie takiej odporności psychicznej, która pomogłaby im przezwyciężyć wszelkie niepewności.