Cytat:> Vocatus atque vocatus, deus aderit: Przyzwany czy nie, Bóg nadejdzie
> Wyrocznia delficka

Cytat:> It seemed to me I was living in an insane asylum of my own making
> Wydaje mi się, jakbym żył w azylu szaleństwa który sam stworzyłem

Cytat:> I went about with all these fantastic figures: centaurs, nymphs, satyrs, gods and goddesses, as though they were patients and I was analyzing them. I read a Greek or a Negro myth as if a lunatic were telling me his anamnesis

> Obchodziłem się z tymi wszystkimi magicznymi istotami: centaurami, nimfami, satyrami, bogami oraz boginiami, jak gdyby byli oni moimi pacjentami, a ja ich analizowałem. Czytałem mity Greckie i Afrykańskie jak gdyby szaleniec opowiadał mi o swojej chorobie

Cytat:> The time is a critical one, for it marks the beginning of the second half of life, when a metanoia, a mental transformation, not infrequently occurs.

> Ten czas jest krytycznie ważny, gdyż wyznacza początek drugiej połowy życia, kiedy to metanoia - duchowa przemiana, nierzadko się zdarza

Cytat:> is like one uprooted, having no true link either with the past, or with the ancestral life which continues within him, or yet with contemporary human society

> wykorzenione, bez prawdziwego połączenia z przeszłością, ani z dziedzicznym życiem które kontynuowane jest po nim w przyszłości, ani nawet z teraźniejszym społeczeństwem

Cytat:> I was driven to ask myself in all seriousness: “what is the myth you are living?” I found no answer to this question, and had to admit that I was not living with a myth, or even in a myth, but rather in an uncertain cloud of theoretical possibilities which I was beginning to regard with increasing distrust… . So in the most natural way, I took it upon myself to get to know “my” myth, and I regarded this as the task of tasks, for—so I told myself—how could I, when treating my patients, make due allowance for the personal factor, for my personal equation, which is yet so necessary for a knowledge of the other person, if I was unconscious of it?

W pełnej powadze byłem zmuszony spytać sam siebie "Jaki jest mit w którym ja żyję?" Ponieważ nie znalazłem na to pytanie odpowiedzi, musiałem przyznać że nie żyłem z żadnym mitem, ani nawet w micie a raczej w zmiennej chmurze teoretycznych możliwości do której moje zaufanie wciąż malało... Więc w najbardziej naturalny sposób, wziąłem sobie za cel aby poznać "swój" mit i uznałem to za cel nadrzędny, ponieważ - jak sobie powiedziałem - jak mógłbym lecząc pacjentów, brać poprawkę na czynnik ludzki, z mojego własnego równania, gdy wymagana jest wiedza o innej osobie, a ja sam nie byłem świadom swojej?

Cytat:> I was in a southern town, on a rising street with narrow half-landings. It was twelve o’clock midday—bright sunshine. An old Austrian customs guard or someone similar passes by me, lost midday—bright sunshine. An old Austrian customs guard or someone similar passes by me, lost in thought. Someone says: That is one who cannot die. He died already 30–40 years ago, but has not yet managed to decompose. I was very surprised. Here a striking figure came, a knight of powerful build, clad in yellowish armor. He looks solid and inscrutable and nothing impresses him. On his back he carried a red Maltese cross. He has continued to exist from the 12th century and daily between 12 and 1 o’clock midday he takes the same route. No one marvels at these two apparitions, but I was extremely surprised. I hold back my interpretive skills. As regards the old Austrian, Freud occurred to me; as regards the knight, I myself

> Byłem w południowej części miasta, na idącej wzwyż uliczce z wąskimi pół piętrami. Była dwunasta po południu, słońce świeciło jasno. Stary Austriacki strażnik, lub ktoś podobny minął mnie, utracone południe - słońce świeciło jasno. Stary Austriacki strażnik, lub ktoś podobny minął mnie, zgubiony w myślach. Ktoś powiedział: To jest ten który nie moze umrzeć. On już umarł 30-40 lat temu, ale jeszcze nie zdążył się rozłożyć. Byłem bardzo zdziwiony. Nagle pojawiła się uderzająca postać, rycerz potężnej budowy, okryty w żółtawą zbroję. Wyglądał potężnie i tajemniczo, a nic nie wywierało na nim wrażenia. Na plecach miał krzyż Maltański. Istniał od 12 wieku i codziennie pomiędzy 12:00 a 13:00 obierał tą samą trasę. Nikogo nie dziwiły te dwie zjawy, ale ja byłem niezwykle zaskoczony. Powstrzymałem się od interpretacji. Jeśli chodzi o starego Austriaka, skojarzył mi się Freud; jeśli chodzi o rycerza, to ja sam

Cytat:> I dreamed then (it was shortly after Christmas 1912) that I was sitting with my children in a marvelous and richly furnished tower chamber—an open columned hall—we were sitting at a round table, whose top was a marvelous dark green stone. Suddenly a seagull or dove flew in and landed elatedly on the table. I admonished the children to be quiet, so that they would not scare away the beautiful white bird. Suddenly this little bird turned into a child of eight years, a small blond girl, and ran around playing with my children in the marvelous columned colonnades. Then the child suddenly turned into the gull or dove. She said the following to me: “Only in the first hour of the night can I become human, while the male dove is busy with the twelve dead.” With these words the bird flew away and I awoke.

Śniłem wtedy że siedziałem z moimi dziećmi w wspaniałej i bogato urządzonej komnacie wieży - otwartej sali z kolumnami - siedzieliśmy przy okrągłym stole, którego górę zdobił piękny ciemno-zielony kamień. Nagle gołębica, wleciała do środka i uradowana wylądował na stole. Skarciłem dzieci aby były cicho, żeby nie spłoszyć tego pięknego białego ptaka. Nagle mały ptak zamienił się w 8 letnią małą blondwłosą dziewczynkę, która zaczęła biegać dookoła bawiąc się z moimi dziećmi we wspaniałych kolumnadach z kolumnami. Nagle dzieci zmieniły się w gołębie. Powiedziałaś wtedy do mnie "Tylko w pierwszą godzinę nocy mogę stać się człowiekiem, kiedy samiec gołębi jest zajęty dwunastoma martwymi". Po tych słowach ptak odleciał, a ja się obudziłem.

Cytat:> I could make nothing out of the dream except that there was a tremendous animation of the unconscious. I knew no technique of getting at the bottom of this activity; all I could do was just wait, keep on living, and watch the fantasies.


> Nie mogłem z niego nic zrozumieć, poza tym że była ta ogromna aktywność nieświadomości. Nie znałem żadnej techniki której mógłbym użyć aby dotrzeć do jej sedna; wszystko co mogłem to czekać, żyć swoim życiem i oglądać te fantazje

Ciąg dalszy... nastąpi? Zobaczymy