Jeśli wierzyć fantastycznej historii którą Ezekiel Golan opowiada, to jego przygoda ze stymulantami zaczęła się gdy spróbował żucia liści Khatu, kiedy przebywał w społeczności Jemenitów znanych właśnie z posiłkowania się tą rośliną. Jak wiadomo, Khat zawiera katynon, a to słowo pewnie już poznajecie. Katynon wówczas w Izraelu był całkowicie lealny, a Golan przeprowadził bliżej niesprecyzowane "dokładne badania" cząsteczki katynonu którą był tak zafascynowany, i na ich podstawie stwierdził, że jest on lepszą alternatywą dla kokainy. Nasz geniusz postanowił wówczas zrobić jeszcze lepszą alternatywę dla lepszego zamiennika kokainy. I tak powstał Chocapic. Znaczy się, mefedron! Tak powstał mefedron.


Historia ta wiarygodna jest jak opowieść o Kim Ir Senie który huśtał się na tęczy gdy miał kilka lat a potem patykiem wypędził imperialistyczne amerykańskie świnie z półwyspu koreańskiego, którą opowiada się dzieciom w północnokoreańskich przedszkolach. We wczesnych latach 2000. w Izraelu bardzo popularnym "dopalaczem" był Hagigat - był to katynon w proszku, pierwotnie uzyskiwany metodą ekstrakcji z liści Khatu, potem produkowany całkowicie syntetycznie. "Hagigat" w dosłownym tłumaczenu znaczy "Khat party" lub "Gat party", gdzie "Gat" jest po prostu inną wymową "Khat". Produkty tego typu pojawiły się na rynku jako substytut Khatu przeznaczonego do żucia, zwłaszcza w małych sklepach spożywczych czy stacjach benzynowych. Kapsułki były z reguły oznaczone jako "Naturalny stymulant i afrodyzjak dla mężczyzn i kobiet" czy innymi głupotami (choć to wciąż nie tak głupie jak "imitacja mchu modelarskiego" czy "proszek do czyszczenia komputerów"). Cena: 50-60 szekli. Saszetki z katynonem były także opatrzone napisem "nie zawiera chemikaliów; obficie popijać płynami". Dobra rada. Analizy laboratoryjne przeprowadzone przez Laboratorium Identyfikacji i Nauk Sądowych izraelskiej policji ujawniły właśnie katynon, w ilości oscylującej w okolicy 200 miligramów, co nie powinno nikogo dziwić.


Mniej więcej w tym samym czasie do Izraelskiego Centrum Informacji o Zatruciach zaczęło napływać coraz to więcej zgłoszeń dotyczących zatruć Hagigatem, a masy pacjentów zaczęły trafiać na oddziały ratunkowe, głównie w centralnym Izraelu. W roku 2004 w wyniku narastającej fali zatruć Ministerstwo Zdrowia izraela wydało ostrzeżenie publiczne, a niedługo potem katynon stał się nielegalny. Liście Khatu same w sobie co prawda pozostały legalnymi, ale jakakolwiek próba ekstrakcji z nich substancji aktywnej czy produkowania jej drogą laboratoryjną była zabroniona.


Potem kilka firm takich jak Neorganics, znanych właśnie z późniejszej dystrybucji mefedronu czy 4-fluoroamfetaminy w Izraelu próbowały wprowadzić na rynek dość podobny w działaniu do katynonu N,N-dimetylokatynon (dimetylopropion) pod nazwą "Rakefet". Nie dość, że w działaniu jako-tako podobny do jego nielegalnego poprzednika, to jeszcze sam bardzo szybko metabolizował się do katynonu. Ale zabawa nie trwała długo, i także z tą substancją szybko się rozprawiono, dodając w 2006 ją do listy związków zabronionych. No i tutaj pan Golan wchodzi cały na biało, z nosem też na biało... albo i nie.


O ile jego udział w produkcji i dystrybucji katynonu jest trochę lepiej udokumentowany, i źródła tych informacji są trochę lepsze (chociaż i tak brałbym na nie poprawki) niż podparcie się "Ezekiel Golan powiedział, że..." to całkowicie odrzucam jakąkolwiek formę tezy głoszącej, że Golan "odkrył właściwości psychoaktywne mefedronu". No dobrze, ale jak nie on, to w takim razie kto? Już spieszę ze szczegółową odpowiedzią: sama synteza mefedronu została opisana dawno, dawno temu, bo już w roku 1929 przez pana imieniem Saem de Burnaga Sanchez w publikacji Société Chimique de France (French Chemical Society) a sam mefedron nie nazywał się mefedron, ani nawet 4-metylometkatynon, a nosił on pokrętną nazwę "toluyl-alfa-monometyloaminoetyloceton". Oczywiście wtedy nikt nie wiedział o wspaniałych właściwościach tego proszku, za jakie dziś go doceniamy.