Cytat:Do 1957 roku, w samych Stanach Zjednoczonych zrealizowano ponad 36 milionów recept na meprobamat (lek wprowadzono na rynek zaledwie dwa lata wcześniej!) i wyprodukowano aż miliard tabletek. Recepty na meprobamat stanowiły aż 1/3 wszystkich wypisywanych wówczas recept. (...)

Meprobamat (Miltown) był jednym z pierwszych leków narkotycznych, które były szeroko reklamowane bardzo szerokiej publiczności, a Milton Berle, amerykański komik, aktor i osobowość telewizyjna sam mocno promował lek w swoim programie telewizyjnym, nazywając siebie "wujkiem Miltownem". Miltown szybko stał się wszechobecny w amerykańskim życiu lat pięćdziesiątych, i niemalże 1 na 20 Amerykanów używało go pod koniec 1956 roku. Popularni komicy żartowali z Miltown równie często, co z Elvisa Presleya.

Cytat:Dobrze znane toksyczne skutki przedawkowania meprobamatu obejmują depresję ośrodkowego układu nerwowego (OUN), osłabienie, klonus (trząs) i nadpobudliwe odruchy, tachykardię, niedociśnienie i depresję oddechową. Meprobamat wywołuje objawy depresji ośrodkowego układu nerwowego [4]. Zatrucia meprobamatem są często poważne, a czasami śmiertelne (5%), wynikające z zaburzeń hemodynamicznych i zapaści krążeniowej, wtórnej do ciężkiej ostrej niewydolnościg serca [3]. Mechanizm działania toksycznego na serce nie jest znany. Przedawkowanie meprobamatu skutkuje śpiączką, zwykle ocenianą na podstawie skali Glasgow Coma Scale. Tylko w jednym badaniu, obejmującym niewielu pacjentów (n = 21), oceniano związek między stężeniem meprobamatu w osoczu a GCS [5]. Klasycznie, nieciężka śpiączka pojawia się przy stężeniu meprobamatu pomiędzy 60 a 120 mg l-1, a głęboka śpiączka >120 mg l-1.

Cytat:Większości obserwatorów zaimponował niski poziom toksyczności meprobamatu, posiadającego wzór strukturalny przedstawiony na obrazku:  (...) (wzór jest w 1 poście)

Uważa się, że niska toksyczność meprobamatu ma związek z jego relatywnie nieskomplikowaną formułą alfalityczną. Berger pokazał, że podanie dootrzewnowe myszom laboratoryjnym 800mg meprobamatu na 1 kilogram masy ciała wywołuje śmierć u 50% osobników.

Oznacza to, że meprobamat jest około 4-5 razy mniej toksyczny, niż większość barbituranów. W wypadku podania oralnego, 1100 mg meprobamatu na  kilogram masy ciała jest potrzebne aby zabić połowę myszy.

W wypadku małp, podanie drogą oralną do 600 mg na kilogram masy ciała poskutkowało porażeniem wiotkim trwającym dłużej niż 7 godzin. W trakcie wywołanego niedowładu, oddychanie oraz akcja serca pozostawały w normie, i wszystkie z małp spontanicznie wyzdrowiały i powróciły do normalnego stanu bez żadnych negatywnych skutków wynikających z podania meprobamatu.

Dane dotyczące toksyczności u ludzi są jednak niepełne. Celem tej publikacji jest przegląd literatury opisującej próby samobójcze z wykorzystaniem meprobamatu, oraz opisanie 2 prób samobójczych, w trakcie których wykorzystano kolejno ok. 12 gramów oraz 20 gramów. Przegląd literatury wykazał 11 artykułów opisujących 11 prób samobójczych, w trakcie których osoby przyjęły dużą ilość meprobamatu. Wszyscy z 11 pacjentów powrócili do zdrowia, z wyjątkiem jednego, który zmarł wskutek obrzęku płuc.