Jak ktoś nie chce sam się zmienić to nawet nie ma co dawać mu drugiej szansy, szkoda marnować czas

Jak ktoś nie chce sam się zmienić to nawet nie ma co dawać mu drugiej szansy, szkoda marnować czas

To jest smutna prawda, ALE


Jeśli ktoś pragnie zmiany i pomocy, to na każdym etapie uzaleznienia na nią zasługuje. Niektórzy budzą się wcześniej, niektórzy później, ale uzaleznienia to sklasyfikowane choroby i każdemu należy się prawo do leczenia. Wyjście z nałogów do trudna ścieżka i wsparcie innych potrafi być zbawieniem dla niektórych.

Przejście zmiany trzeba zacząć od siebie samemu 
NIGDY NIC NA SIŁĘ 
Żeby zrobić krok w przodu najpierw trzeba zrobić dwa kroki w tył

Jak najbardziej jestem za ratowaniem "wraków ćpuńskich".
Nie wiadomo co przeżyli, przeszli, co sie stało że doprowadzili się do tego stanu.
Wiele czynników wplywa na to, dlaczego wybrali taki styl życia. 
Kazdy zasluguje na szansę i ma prawo żyć.

"Wraki" szerokie pojęcie co dla kogo znaczy to słowo. Mam jednego znajomego który pisze do mnie "co tam wraku" i to tylko ze względu na benzo. Za wraka się nie mam każdemu może  odwinąć się noga

Dla mnie jesli chodzi o rodzine, bliskich znajomych to nawet takie pytanie w głowie się nie rodzi.

Pomagam ile mogę, jeśli jest cień szansy to zawsze walczę aby ktoś "wyszedł na prostą".

Przejście zmiany trzeba zacząć od siebie samemu 
NIGDY NIC NA SIŁĘ 
Żeby zrobić krok w przodu najpierw trzeba zrobić dwa kroki w tył

Twoja odpowiedź jest esencją tego problemu.

I tak jak pierwsze zdanie jest oczywistą oczywistością( choć niekoniecznie samemu - można poszukać pomocy specjalistycznej) tak pozostała część wypowiedzi jest chlebem powszednim wszystkich uzależnionych czyli usprawiedliwianiem swoich wyczynów kaskaderskich przed samym sobą, dawaniem sobie prolongaty i zgody zarazem na dalsze balety, myśląc jednocześnie, że przyjdzie ta chwila, w której poczujemy olśnienie i nagle uzależnienie zniknie samo.
Nie. Ten problem sam nie zniknie a cud, którego podświadomie pragniemy nigdy nie nadejdzie.

Tu trzeba podjąć walkę z pełną naszą siłą i zaangażowaniem.
Każdy sukces wymaga poświęceń, a walcząc z problemem uzaleznienia i chcąc osiągnąć w tym sukces, musimy być gotowi poświęcić naprawdę wiele.
W grę wchodzi nawet zmiana miejsca zamieszkania czy calkowite odcięcie sie od dotychczasowych znajomych, z którymi ćpaliśmy.

Uważam, że opcja " nic na siłę" to tak naprawdę nierobienie nic w kierunku pozbycia się problemu.

Każdego warto podratować..co ma się zaćpać na śmierć? Przecież nie o to chodzi w życiu. Każdy zasługuje na to by żyć nawet w brew pozorą ten " skończony ćpun". Gdybym ja był na skraju wytrzymałości chciałbym żeby ktoś wyciągnał do mnie pomocną dłoń a nie zostawił na pastwe losu. Chodz nie wiem czy znalazł by się taki ktoś. Dużo osób ma podejście do tego takie jak " cierp ciało co chciało".. Takie jest moje zdanie na ten temat..

niestety bywaja tacy, ktorych choc nie wiadomo jak bardzo bys chcial uratowac to oni uparcie tego nie chca.

Opieka psychiatryczna w naszym pięknym kraju jest taka cudowna że bałabym dać się "ratować".