Tolibut; tolyl-Phenibut; 3-(p-tolyl)-4-aminobutyric acid; β-(4-methylphenyl)-GABA

IUPAC: 4-Amino-3-(4-methylphenyl)butanoic acid


Kolejna pochodna phenibutu, tym razem z 4-metylem na benzenie. Opracowane również w rosji w latach 70. XX wieku czyli jakieś 10 lat po tym jak wymyslili phenibut. 

 W budowie podobne do 4-fluoro-phenibutu, baclofenu itd. Mocniejsze od phenibutu na 100% ale brak dokładnych danych. Agonista GABA B i prawdopodobnie słaby agonista receptora GHB podobnie jak 4f-phenibut.

Od niedawna znowu dostępne obok takich wynalazków jak 4-bromophenibut.

Tolibut ma wiekszy wplyw znieczuleniowy nizeli baclofen, wydluza i poglebia znieczulenie...
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/3556547/

Prownanie Baclofenu/Tolibutu/Fenibutu... tu np. baclofen w większym stopniu lagodzil napady elektrowstrząsowe niżeli tolibut...
https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/26906198/

Malo tego jest na necie...

A kogo tutaj obchodzi jak łagodzi elektrowstrząsy...  Ja wiem że takie informacje są. Ale większość tego forum działa w rozróżnieniu "jest pizda", jest przepizda w chuj" tak więc uznalem że nie ma sensu załączać takiej informacji. A co do opisu "pizdy" to cięzko mi było znaleźć coś sensownego.  Tak czy inaczej pewnie dość podobne do f-pheni, moze troche słabsze.

No to po to wlasnie sie ksztalci szeroko pojetą audiencje, a nie mysli w kategoriach "czy jest pzida, czy nie"...myslac w ten sposob...wciaz bylibysmy w pizdzie, "cofajac sie do tylu" i mowiac  na pizde - lepianka(tudziez szałas)  

Tolibut - 4-metylo-fenibut

Tolibut, występujący także pod nazwami 4-metylofenibut i beta-(4-metylofenylo)-GABA  to chyba jeden z bardziej zapomnianych związków z tej grupy. Większość z nas pewnie o wiele więcej słyszała o samym phenibucie, 4-fluorophenibucie czy może 4-chlorophenibucie (Baclofen).

Pełna nomenklaturalna nazwa tolibutu to kwas 3-(p-tolilo)-4-aminomasłowy. Został on opracowany w Związku Radzieckim jako jeden z analogów GABA - odpowiadała za niego więc ta sama "tradycja" badawcza, która doprowadziła do powstania fenibutu i związków pokrewnych. Źródła wskazują na prace farmakologiczne i charakterystyki opublikowane w latach 70. i 80 - w 1978 r. przeprowadzano syntezę i rozdzielanie enacnjomerów tego zwiążku, a w latach 80. przeprowadzano badania farmakologiczne. Nie ma jednej znanej postaci, którą można byłoby okrzyknąć wynalazcą tolibutu, przynajmniej takiej która byłaby powszechnie cytowana w źródłach anglojęzycznych, tak jak Perekalin w przypadku fenibutu. Wiele radzieckich grup badawczych opublikowało sporo prac na temat analogów GABA z podstawnikiem arylowym (np. Witczuk et al. na temat syntezy/enancjomerów oraz Dmitriev et al. temat działania przeciwbólowego). Wobec tego, umieszcza się formalną charakterystykę tolibutu w literaturze radzieckiej z końca lat 70. i 80.

Tolibut jest analogiem GABA, strukturalnie podobnym do fenibutu i baklofenu. Analogicznie do tych związków, przypuszcza się, że działa on głównie na receptory GABA B. Starsze radzieckie publikacje badały go w testach związanych z GABA i pod kątem wpływu na OUN. Jednak bezpośrednie, współczesne dane dotyczące wiązania tolibutu z receptorami są rzadkie w otwartej literaturze (najbardziej szczegółowe badania dotyczące wiązania koncentrują się na baklofenie, fenibucie i 4-fluorofenibucie). Co oznacza agonizm GABA B? Wywołuje on działanie zwiotczające mięśnie, przeciwbólowe i uspokajające/przeciwlękowe, a przy wystarczająco wysokich dawkach może - podobnie jak inne analogi phenibutu - rozwijać tolerancję na tę grupę środków, spowodować uzależnienie i tym podobne.


Jak tolibut porównuje się do lepiej znanych analogów GABA? W skrócie? Ciężko powiedzieć... Zacznijmy od tego - baklofen jest dobrze scharakteryzowanym, stosunkowo silnym i selektywnym agonistą receptora GABA B, stosowanym w lecznictwie jako środek rozluźniający mięśnie. Fenibut działa na receptor GABA B (i w niewielkim stopniu na receptor GABA A oraz inne mechanizmy) i jest o wiele słabszy niż baklofen. Przenika przez barierę krew-mózg i ma zastosowanie jako środek przeciwlękowy/nootropowy w Rosji i krajach byłego Związku Radzieckiego. W badaniach dotyczących wiązania z receptorami wykazano, że 4-fluorofenibut (F-phenibut) wiąże się z GABA B z większym powinowactwem niż fenibut, i zgodnie z tym wywołuje o wiele silniejsze efekty (200mg F-phenibutu odpowiada ok 2,5g phenibutu.) Z tolibutem jest już ciężej - bezpośrednie dane dotyczące powinowactwa receptora in vitro dla tolibutu nie są powszechnie dostępne we współczesnej indeksowanej literaturze anglojęzycznej. Dane z badań przeprowadzonych na zwierzętach w Związku Radzieckim wskazują na działanie przeciwbólowe i aktywność w ośrodkowym układzie nerwowym (w niektórych testach tolibut wykazywał aktywność i opisywano go jako środek przeciwbólowy/uspokajający/neuroprotekcyjny), a jedno z radzieckich badań porównawczych wykazało, że tolibut wykazywał zależne od dawki hamowanie reakcji nocyceptywnych i był skuteczny w ich modelach (Dmitriev et al., 1987). Sugeruje to, że tolibut działa ośrodkowo i funkcjonalnie podobnie do baklofenu/fenibutu, ale dokładna ocena jego siły działania w porównaniu z baklofenem lub F-fenibutem nie została jasno ustalona w dostępnych źródłach angielskich. Przypuszcza się, że jego moc znajduje się gdzieś pomiędzy phenibutem, a baclofenem.

Tolibut vs fenibut: oba są analogami GABA. Tolibut ma grupę para-metylową, która może zmieniać siłę działania/penetrację mózgu i interakcje receptorów - badania na zwierzętach sugerują znaczące działanie na ośrodkowy układ nerwowy i działanie przeciwbólowe, ale dane dotyczące ludzi są śladowe. Profil kliniczny i niepożądane skutki działania fenibutu u ludzi są dobrze udokumentowane, z kolei tolibut nie ma takich danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności u ludzi.

Tolibut vs baklofen: baklofen jest stosowany w medycynie, a jego farmakologia jest dobrze poznana (silny agonista GABA B). Tolibut jest czymś w rodzaju analogu badawczego - może mieć wiele podobnych skutków (rozluźnienie mięśni, działanie uspokajające), ale nie należy zakładać, że ma taką samą siłę działania, wskaźnik terapeutyczny lub profil bezpieczeństwa. Niektóre, starsze badania na zwierzętach sugerowały nawet, że tolibut ma wyraźne działanie przeciwbólowe, ale zakładanie że ten efekt wystąpi tak samo u ludzi, jak i u zwierząt, nie jest najpewniejszym krokiem.

Tolibut vs 4-fluorofenibut: F-fenibut ma dostateczne dane dotyczące wiązania do receptorów, które wskazują na wyższe powinowactwo do receptora GABA B niż fenibut (a więc większą siłę działania). Dokładne miejsce tolibutu w spektrum siły działania nie jest jednak tak bardzo jasne na podstawie aktualnej literatury: nie ma żadnych solidnych dowodów wskazujących, że jest on mniej lub bardziej silny niż F-fenibut pod względem wiązania się z receptorem.

W przeciwieństwie do np. phenibutu, Tolibut nie jest szeroko rozpowszechniony. Nie miał nigdy zastosowania leczniczego w żadnym kraju. Stara literatura zawiera badania naukowe i przesiewowe, podobnie jak niektóre radzieckie artykuły farmakologiczne, ale nawet w Rosji/Związku Radzieckim, tolbut nie był stosowany w medycynie. Substancja ta pojawia się w katalogach niektórych niszowych dostawców research chcemicals i sporadycznie wspominana jest na forach poświęconych RC.