Wiadomości w tym wątku

Nightmares · (Ten post był ostatnio modyfikowany: 02.02.2025, 03:30 przez Nightmares.)

Grzybki tybetańskie, mimo dość tajemniczo brzmiącej nazwy, nie mają nic wspólnego z grzybami (oczywiście oprócz obecnych w swojej strukturze drożdży) - to po prostu ziarna kefirowe, zwane też grzybkami jogów hinduskich. Charakteryzuje je białawy kolor, a wyglądem przypominają rozgotowany ryż lub różyczki kalafiora. Te granulowate struktury mają niewielkie rozmiary - od 3 do 25 mm. Kefir otrzymywany z grzybków tybetańskich ma lepsze właściwości, niż ten dostępny w sklepach.

[Obrazek: z19529810-IER-Grzybki-tybetanskie.jpg]

W grzybkach tybetańskich 58-70% masy stanowi Lactobacillus lactis. Bakterie te w procesie fermentacji mleka, przekształcają laktoze na kwas mlekowy - dzięki czemu osoby uczulone na laktozę (ale co istotne - nie na białko mleka krowiego) mogą spożywać kefir. W skład grzybków wchodzą także inne gram-dodatnie bakterie, m.in. Lactobacillus mesenteroides, odpowiedzialny za charakterystyczny zapach kefiru, Lactobacillus kefiri, Lactobacillus acidophilus, Lactobacillus caucasicus, Lactobacillus bulgaricus, a także gram-ujemne bakterie octowe (Acetobacter). Oprócz tego, co istotne, w grzybkach kefirowych znajdują się drożdże, takie jak: Torula kefir, Kluyveromyces lactis, Kluyveromyces marxianus, Saccharomyces cerevisiae, Candida kefyr.

Niektóre z nich także przeprowadzają fermentację, co czyni kefir łatwiej strawnym. Grzybki wywołują dwa rodzaje fermentacji: mlekową oraz alkoholową, co nadaje kefirowi charakterystyczny smak oraz powoduje, że gotowy kefir zawiera pewne ilości alkoholu. Zawartość etanolu jest jednak niewielka i zwiększa się wraz ze starzeniem się kefiru, wynosząc ok. 0,5%. Zwartą konsystencję grzybek tybetański zawdzięcza kefiranowi - polisacharydowi o żelowej konsystencji, który łączy poszczególne składniki w całość. Bardzo ciekawe jest to, że struktury te zachowują się niczym jeden organizm.

Jest to napój bardzo lubiany w wielu częściach świata, głównie w krajach azjatyckich, w tym w Chinach, Tybecie i Indiach. Jego spożycie jest także bardzo częste w krajach Europy Wschodniej. Najprawdopodobniej to właśnie dzięki niemu ludność kaukaska dożywa bardzo sędziwego wieku – nawet 115 lat.

Poprawia ogólny stan zdrowia, pomaga walczyć z chorobami, infekcjami i skraca okres rekonwalescencji oraz przyspiesza czas leczenia. Kefir i serwatka są bogate w zawierające siarkę aminokwasy (cysteinę, metioninę), które pełnią w organizmie m.in. funkcję ochronną, gdyż wiążą wiele substancji trujących (np. cyjanki, jony metali ciężkich).

Bakterie probiotyczne, występujące w kefirze, mają stymulujące działanie na układ odpornościowy poprzez zwiększenie fagocytozy i poprzez zwiększenie liczby limfocytów T i komórek NK. Mają także pośredni wpływ na układ immunologiczny poprzez formowanie bioaktywnych peptydów w procesie fermentacji. Dodatkowo, wykazano, że kefir ma działanie anty-mutagenne (poprzez zmniejszenie glukuronidazy), co pomaga obniżyć ryzyko wystąpienia raka okrężnicy i odgrywa rolę w zapobieganiu tej chorobie.

Z danych literaturowych wynika także, że spożywanie kefiru znacznie obniża poziom cukru oraz lipidów we krwi i reguluje zbyt wysokie ciśnienie tętnicze. Wykazano, że regularne picie kefiru z grzybka tybetańskiego przynosi znaczący efekt obniżania poziomu cholesterolu LDL, a z powodu peptydu wytwarzanego podczas fermentacji, który ma właściwości inhibitorów ACE (inhibitory konwertazy angiotensyny stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego), wpływa również na ciśnienie krwi obniżając nadciśnienie tętnicze (skurczowe i rozkurczowe) oraz reguluje pracę serca.

Co ciekawe, serwatka, czyli produkt powstający podczas produkcji białego sera z kefiru, może bardzo pozytywnie wpływać na organizm. Serwatka zawiera wiele ważnych dla organizmu witamin, mikroelementów oraz aminokwasów, między innymi takich, które przyczyniają się do wzrostu poziomu glutationu – trójpeptydu, który w ludzkim organizmie pełni rolę antyoksydantu, chroniącego komórki.

Oprócz korzystnych bakterii i drożdży, kefir zawiera minerały i aminokwasy, niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu. Z pewnością warto wspomnieć o tryptofanie, jednym z niezbędnych aminokwasów, także występujących w kefirze. Tryptofan pobudza organizm do wytwarzania hormonu szczęścia – serotoniny oraz odpowiedzialnej za dobry sen melatoniny. Dzięki temu dobroczynny wpływ kefiru może być także istotny dla osób cierpiący na depresję, bezsenność i ADHD. Dodatkowo, kefir dostarcza organizmowi również fosforu, który występuję w największym stężeniu w organizmie człowieka. Pierwiastek ten pomaga wykorzystać węglowodany, tłuszcze i białka do wzrostu komórek. Fosfor wraz z wapniem tworzy hydroksyapatyt, czyli cement kostny.

Kefir jest także bogatym źródłem niezbędnego wapnia i magnezu. Na tym nie kończy się jednak lista dobroczynnych składowych kefiru. Jest on także doskonałym skupiskiem takich witamin jak: witamina K, B1 (tiamina), B3 (niacyna), B5 (kwas pantotenowy), B7 (biotyna, bądź witamina H), B9 (kwas foliowy) oraz B12. Dostarczanie odpowiednich ilości witamin z grupy B, których doskonałym źródłem jest kefir otrzymywany z ziaren grzybka kefirowego, wpływa pozytywnie na regulację pracy takich narządów i układów organizmu jak: nerki, wątroba, trzustka i układ nerwowy, a także poprawia wygląd i stan skóry, włosów oraz paznokci.

Przy hodowli grzybka należy unikać kontaktu z metalem, a używać wyłącznie przedmiotów szklanych, plastikowych lub drewnianych,
potrzebujemy:

Dwie łyżeczki ziaren na szklankę mleka lub proporcjonalnie więcej.
Mleko możliwie najlepszej jakości, UHT w ostateczności.
Szklany słoik lub pojemnik z oddychającym wieczkiem z gazy, ściereczki itp. (grzybek zamknięty szczelnie zginie, a do nieprzykrytego zlecą się muszki owocówki)
Niemetalowe sitko.
Niemetalową łyżkę.

Zasady hodowli

Delikatnie zlewamy przez sitko lub plastikowy durszlak kefir spod grzybka. Grzybek i naczynie płuczemy zimną bieżącą wodą na plastikowym sitku do czysta.
Ponownie zalewamy mlekiem, odstawiamy na dobę. Najlepiej robić to o stałej porze, np. wieczorem.
Słoik lub naczynie przykrywamy gazą lub filtrem (np. takim do parzenia kawy), by zapewnić dostęp powietrza, ale zabezpieczyć przed zabrudzeniami.
Po 24 godzinach mieszamy go plastikową lub drewnianą łyżką i przecedzamy przez plastikowe sitko – napój nadaje się natychmiast do picia lub po schłodzeniu w lodówce (najlepiej spożyć w ciągu kolejnej doby).

Optymalna temperatura hodowli grzybka to 18-25 °C (temperatura pokojowa). Mleko kupować najlepiej nieodtłuszczone (min. 1,5%) i nie UHT, najlepiej prosto od krowy. Kurację zaczynamy od picia małych ilości kefiru i uważnie obserwujemy reakcję własnego organizmu na probiotyki, które wraz z kefirem zasiedlać będą układ pokarmowy. Dzięki stopniowemu zwiększaniu dziennych dawek kefiru uniknąć można czasem występującej zbyt gwałtownej reakcji (np. zbyt wolnych stolców) na początku stosowania kuracji.

Forum TOR