Przez wiele, wiele lat miałem ogromny brak asertywności. Nie potrafiłem odmawiać, mimo że nie miałem na coś ochoty.  Pewnego razu moja frustracja sięgnęła zenitu i musiałem powiedzieć "nie" dość agresywnie. To był raz. Później zacząłem sam nad tym pracować i mówić, że nie chcę, nie mam ochoty i tyle, ale oczywiście się tłumaczyłem.
Jak mnie dopadł poważny kryzys, to po tym, jak z niego wyszedłem o własnych siłach, to stwierdziłem, że jeżeli ktoś nie rozumie "nie", to jest to jego problem. Nie ma sensu wymyślać tłumaczeń, tylko twardo odmówić. Szczególnie jeśli ktoś cię z tego powodu wyśmiewa, czy obraża.
Musisz się jednak liczyć z tym, że dużo osób cię opuści, ja już to mam za sobą. Czy tęsknię? Już nie.