Cytat:Jedną z najbardziej przerażających rzeczy dotyczących ludzkiego mózgu jest to, jak słabo ocenia on swoje własne funkcjonowanie. Sprawy szybko się komplikują, gdy próbujesz zmierzyć działanie instrumentu za pomocą instrumentu dokonującego pomiaru. W 1969 roku holenderski psychiatra Herman M. van Praag przeprowadził serię eksperymentów na pacjentach z depresją z użyciem 4-chloroamfetaminy, nowego leku, który miał znaczący efekt terapeutyczny i był doskonale tolerowany; żaden pacjent nie skarżył się na efekty uboczne. Chociaż Praag przerwał swoją pracę w połowie lat 70-tych, 4-chloroamfetamina jest nadal szeroko stosowana, nie jako środek przeciwdepresyjny, ale jako neurotoksyna do selektywnego pozbawiania i niszczenia neuronów serotoninergicznych u zwierząt doświadczalnych. Chodzi o to, że człowiek niekoniecznie może odczuwać zmiany neurologiczne. Wielu schorzeniom mózgu towarzyszy współmierna niemożność postrzegania zaburzeń. Na przykład późne stadia choroby Alzheimera charakteryzują się utratą pamięci tak poważną, że deficyty zostają zapomniane.