Zanim zacząłem regularnie ćpać, byłem nastawiony do dragów negatywnie i krytycznie.
Był moment w moim życiu, gdy żyłem na ulicy można by żec. 
Bandyckie życie jakie prowadziłem, wieczny orient, nie pozwalało mi na chwile słabości i odurzanie się narkotykami.
Kradzieże czy nocne ślusarstwo wymagało odemnie trzeźwości umysłu i właściwej oceny sytuacji, tym bardziej że działałem solo, a gdy Twoim najlepszym 'przyjacielem' jest łom i kastet, to odurzanie się czymkolwiek prowadzi do zguby, o czym miałem się przekonać gdy dołączył do mnie wspólnik, alkohol oraz sporadycze strzały fety.
Za moje grzechy przyszło mi też zapłacić wysoką cenę. 9 lat. W tym czasie izolacji jeszcze bardziej wciągnąłem się w dragi, a konkretnie w RC, a po wyjściu to już istna narkotykowa apokalipsa. 

Obecnie uważam, że narkotyki nie są jakoś bardzo złe, o ile są one dodatkiem do życia. 
Ja przekroczyłem tą granicę i zacząłem żyć dla narkotyków, one były celem mojej każdej wypłaty w pracy.
Nie żyjcie tak.