Co to jest karbogen?
„Karbogen” odnosi się do gazowej mieszaniny dwutlenku węgla (CO2) i tlenu (O2), podawanej najczęściej przez maskę podłączoną do reduktora podłączonego do butli wysokociśnieniowej. Stosunek 30% CO2 i 70% O2 jest znany jako „mieszanka Meduny” od nazwiska Ladislasa J. Meduny, psychiatry, który w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku był pionierem w zastosowaniu jej jako narzędzia terapeutycznego. Chociaż karbogen – czasami opisywany w literaturze medycznej jako „panikogen” – jest prawdopodobnie najbardziej znany z wywoływania lęku, uczucia uduszenia i utraty przytomności, ten niezwykle prosty gaz może powodować zaskakująco złożone efekty psychoaktywne przy wdychaniu nawet przez kilka oddechów. Doniesienia o dyskomforcie i niepokoju odczuwanym podczas wdychania karbogenu można częściowo wyjaśnić raczej procesem tradycyjnego podawania karbogenu niż właściwościami samej substancji. Ostatnie doniesienia o pozytywnych, a nawet świecących doświadczeniach sugerują, że karbogen można lepiej opisać jako wyjątkowy psychodelik.

Chociaż karbogen jest bezpiecznie stosowany od ponad 50 lat, długotrwałe narażenie na wysokie stężenia dwutlenku węgla może być śmiertelne. Osoby z osłabionym układem oddechowym lub jakąkolwiek chorobą płuc są o wiele bardziej narażone na reakcje potencjalnie zagrażające życiu. Ponadto osoby cierpiące na panikę lub zaburzenia psychotyczne są bardziej narażone na wystąpienie działań niepożądanych.

Doświadczenie
Dawki karbogenu mierzy się zazwyczaj liczbą oddechów, a pełne doświadczenie wynika z 8–20 oddechów. Maksymalna liczba podanych oddechów, nawet w skrajnych przypadkach, wydaje się wynosić 30–50. Wdychanie więcej niż 50 oddechów mikstury Meduny jest powszechnie uważane za nieproduktywne i coraz bardziej niebezpieczne.

Większość ludzi pozostaje stosunkowo nieruchoma przez cały czas trwania doświadczenia. Już 1–5 oddechów może spowodować znaczące zmiany w myślach, percepcji i nastroju; przypływy czucia w ciele; i dezorientacja. W tych pierwszych chwilach dalsze wdychanie gazu o kwaśnym smaku może wymagać świadomego wysiłku. Po kilku kolejnych oddechach efekty stają się coraz intensywniejsze, a świadomość świata zewnętrznego zanika. Ludzie często zamykają oczy, a ci, którzy mają je otwarte, patrzą niewidząco. Częstość oddechów ogólnie wzrasta, a oddychanie staje się nieco utrudnione.

Po kilku kolejnych oddechach efekty stają się coraz intensywniejsze, a świadomość świata zewnętrznego zanika.
Wdychany w wystarczających dawkach karbogen ma działanie znieczulające i dysocjacyjne, czemu często towarzyszą wrażenia wzrokowe zarówno przy otwartych, jak i zamkniętych oczach. Efekty te obejmują rozjaśnianie lub przyciemnianie pola widzenia, kalejdoskopowe lub wirujące zmiany koloru oraz wzory geometryczne.

Niektórzy ludzie doświadczają wizji bardziej złożonych snów z udziałem rozpoznawalnych ludzi i przedmiotów lub mają wrażenie przeniesienia w inne miejsce lub przebywania w innym wymiarze. Sprawozdania mogą zawierać elementy duchowe, takie jak niewysłowione, duchowe stany mentalne lub spotkania z istotami anielskimi.

Efekty psychoaktywne rozwijają się jeszcze przez krótki czas po ostatnim oddechu. Następnie szybko ustępują, a pacjenci powracają do wartości bliskich wartości wyjściowych w ciągu 45–180 sekund po ostatniej inhalacji. W miarę jak efekty zanikają, powszechne jest uczucie, że doświadczyłeś więcej, niż jesteś w stanie zapamiętać. Podobnie jak w przypadku bardziej tradycyjnych psychedelików, Meduna zauważył, że niewielka liczba jego pacjentów w żywy sposób ponownie doświadczyła wglądów lub wspomnień, które wypłynęły na powierzchnię podczas sesji karbogenowych kilka godzin później lub nawet następnego dnia.1

Chociaż poznawczy komponent doświadczenia różni się zasadniczo w zależności od osoby i doświadczenia (jak w przypadku wielu psychedelików), być może najbardziej uniwersalnym i dokładnym deskryptorem jest po prostu „intensywny”.

Jeżeli ktoś sam chciałby sprawdzić działanie karbogenu wystarczy przygotować pustą 1,5l butelkę po gazowanym napoju a najlepiej kilka zrobić mocny wydech a następnie kolejno je opróżniać po każdym wdechu wstrzymując oddech na kilka sekund.