Hmm, szczerze, ironią losu jest to, że dożyłam obecnego wieku, heh, a perspektywa "odfajkowania", choćby jeszcze raz tego jakoś średnio mnie optymizmem napła, i nawet jak się zastanawiam nie potrafię jakiejś konkretnej cyferki określić.
Po prostu, chcę pożyć jeszcze do czasu, w którym będę pewna, że "moja zagroda" już samodzielnie da sobie w życiu sama, w wieku takim , w którym będę jeszcze na tyle funkcjonować psychicznie i fizycznie, że dla nikogo nie będę ciężarem, no i w spokoju.
Tyle