Opium to substancja pozyskiwana z soku mlecznego maku lekarskiego (Papaver somniferum). Zawiera mieszankę wielu alkaloidów min. morfinę, kodeinę i papawerynę.
Opium jako środek przeciwbólowy i odurzający było używane już w starożytności.
Laudanum to nalewka z opium. Niegdyś bardzo popularny lek na wszystko co może boleć i przeszkadzać w życiu. Bolące zęby, podagrę, kaszel albo niegrzeczne dzieci. Dzieci po takim specyfiku były bardzo, bardzo grzeczne. Wino z dodatkiem opium było znane wcześniej ale nalewkę o konkretnym stężeniu 10% sproszkowanego opium (co przekłada się na ok 1% morfiny) wynalazł szesnastowieczny szwajcarski alchemik Paracelsus.
Na przestrzeni lat skład laudanum się zmieniał, poszczególne receptury różniły się od siebie. Np. brytyjskie laudanum wymienione w Farmakopei Londyńskiej w 1618 roku zawierało szafran, ambrę, piżmo i gałkę muszkatołową. Szczyt popularności laudanum przypada na wiek dziewiętnasty. Powstało wiele opatentowanych leków stworzonych na podstawie nalewki opiumowej. Szeroko przepisywano je na różne dolegliwości od przeziębienia po choroby serca. Chętnie podawano je również dzieciom żeby grzecznie spały i nie przeszkadzały. Syrop pani Winslow był zalecany nawet niemowlętom. Laudanum było lekiem dostępnym łatwo i bez recepty. Szybko stało się narkotykiem biedniejszych warstw społeczeństwa. Szczególnie że było tańsze od wina ponieważ jako lek nie było objęte podatkami od alkoholu. Dopiero na początku dwudziestego wieku pojawiła się regulacja leków. Do tej pory można było opatentować dowolną miksturę i zachować jej skład w tajemnicy. Pierwsza taka ustawa w stanach Zjednoczonych została wprowadzona w 1906 roku i zmuszała producentów do ujawnienia co znajduje się w ich specyfikach ze szczególnym naciskiem na dokładne opisanie zawartości i zalecanych dawek takich substancji jak kokaina, heroina i morfina. Takie leki nadal można było kupić bez większych problemów ale teraz zawartość specyfiku była jawna. Sytuacja znowu zmieniła się w 1914 roku kiedy Stany Zjednoczone ograniczyły sprzedaż opiatów. Za ich przykładem poszły wkrótce inne kraje. Obecnie laudanum nadal występuje jako lek na receptę w niektórych krajach (Dropizol) stosowany w przypadku ciężkiej biegunki.

A tutaj jeszcze dorzucę jeden z historycznych przepisów na laudanum. Dzieci, nie róbcie tego w domu.

sherry – 1 półkwarta
opium – 2 uncje
szafran – 1 uncja
cynamon – 1 uncja w proszku
goździki – 1 uncja w proszku
mieszać i gotować powoli w łaźni wodnej przez 2–3 dni, aż tynktura osiągnie odpowiednią konsystencję