Co myślisz na temat ludzi poznanych przez internet? - 06/24

Wszystkie osoby, które poznałem przez neta, a z którymi spotkałem się później w realnym życiu okazały się być właśnie takie, jakie siebie w sieci odzwierciedlały i prezentowały, czyli prawdziwe 😀
Nie ma dla mnie znaczenia, czy kogoś poznaję w sieci czy na mieście, każdego darzę szacunkiem, a czasami to nawet osoby z sieci okazują się być bardziej prawdziwe niż bliskie nam osoby, które od wielu lat nas oszukiwały.

Myślę? Staram się o nikim nic nie myśleć. Bo jeżeli wyobrażam sobie kogoś jakim ma być, to potem jestem rozczaroway, bo myślałem że jest taki i owaki. Pozwalam każdemu być sobą. 

JEstem zdania, że Każda osoba napotkana na naszej drodze jest lekcją lub prezentem. Wiec zawsze jestem wdzięczny za osoby które sporkałem na swojej drodze.

Z tym akurat bywa tu różnie nie kazdy okazal sie byc tym za kogo sie podawal  udając prawilniaka gdy w rzeczywistości kiełbasa ale w ogolnej większości to  ogarnięci, wartościowi których  miło było mi tu poznać takze za to piona

Zależy jak kto się "prezentuje" w internecie - w jedym wypadku taka znajomość się zacieśni, bedzie spotkanie irl itd., w innym wypadku ktoś zostanie już takim "internetowym błazenkiem"

najgorzej wspominam dziewczyny poznane w internecie, wyszły z tego chyba 3-4 związki? w sieci było cukierkowo, a przyszło co do czego, to kurwa świat się posypał, jak prochy na wietrze. 

i jak wyzej, zalezy kto jak sie prezentuje, poznałem na prawdę wartościowych ludzi, ale też totalnych socjopatów i manipulatorów.

Ciekawa sprawa, ludzi poznanych przez internet znam tylko w internecie. Dla mnie to wirtualny swiat, ktorego w zaden sposob nie lacze z realem. Za to kazdy moze byc kazdym tutaj - i to mam zawsze z tylu glowy. Choc nie da sie czasem uniknac ocen, ktore sa czysto subiektywne. I nie zawsze musza byc trafione.

A propos poznanych przez neta kobiet, gdy byłem z pewną panią a ona na pewnym etapie naszego związku bywała w domu praktycznie tylko na weekendy bo jej córka leżała w Warszawie w akademii medycznej, to było już tak, że nasze życie sexualne w zasadzie nie istniało, stwierdziłem, że tak być nie może. Ona już była tak poschizowana, że jedyne o czym gadała to mała i mała.
Wszystko schodziło na dalszy plan.
Podejmowane przeze mnie próby rozmowy o przyszłości naszego dalszego związku zbywała lub twierdziła, że przesadzam i nic się nie dzieje.

W końcu doszło do tego, że zaprosiłem na kolację poznaną przez neta właśnie młodą kocicę.
Ja byłem wtedy przed trzydziestką jakoś a jednonocna zdobycz, Paulina miała na imię,  miała 19 lub 20lat. Tamta noc była magiczna a ja wtedy moralność wystawiłem na balkon.
Pomimo iż nasz związek rozpadł się totalnie w przeciągu niecałego roku i już na tamtym etapie był praktycznie fikcją, mimo wszystko przez długie miesiące miałem z tego powodu wyrzuty sumienia, choć nigdy tej nocy z Paulinką za zdradę nie uważałem

Takie luźne przemyślenia.

Przede wszystkim najpierw trzeba taką osobę dobrze poznać, bo można się nieźle przejechać, gdy komuś zbyt szybko zaufamy. Trzeba po prostu uważać i stosować mocno ograniczone zaufanie, bo nigdy nie wiemy kiedy trafimy na jakiegoś zwyrola/psychopatę/społeczniaka, który w necie wydaje się być całkiem fajną i normalną osobą, bo dobrze się kamufluje.

Ja tam staram nie poznawać ludzi przez internet, jestem starej daty. Lubię spotkania face to face