Obaj zdajemy sobie sprawę z tego, że mamy problem. Jednak każda wieksza awantura skutkuje wzięciem, poprawa nastroju, potem zjazd i w kółko od nowa to samo.

Największy problem, że badania czasem odbywają się w każdy wolny dzień, ja pracuję w domu, więc cierpi moja praca. Choć jestem w sytuacji, że nie wyląduje na bruku, to konsekwencje tego są dla mnie coraz bardziej dokuczliwe.

Do Monaru z tego, co mnie wiadomo, potrzebne jest skierowanie i oczekiwanie.
Druga połowa nie chce iść, bo straci pracę itp. Uważa, że da radę samemu. Uważa takze, że trzeba się rozstać, skoro trzeba zerwać konatakt z wszystkimi osobami badającymi i zacząć życie od nowa.
Ja to czarno widze poradzenie sobie samemu bez większych wspólnych zainteresowań. Sex bez kryształu przestał istnieć, zaczęła działać zasada bawić się aby był pretekst do badań na większą skalę...
Jest coraz gorzej, zaczynam się bać, czym to się skończy. Konsekwencje zdrowotne są, wygląd również.