Konrad Curze uwierz mi, że sobą już nie jestem w stanie się rozczarować 😆 wiem, że z deklem mi trochę nie teges, więc nic mnie już nie zaskoczy.

Nastawiam budzik i staram się rozplanować dzień tak aby coś każdego dnia zrobić. Chyba że wpadnie jakiś stim to wtedy wącham

Tak, ogólnie lubię planować kilka dni do przodu, wszystko musi cykać jak w zegarku, tylko weekendy idę na żywioł dla odmiany... i liczę na WoW... a z tym różnie bywa

kurvvisko 

Urokiem sięgania dna, czy to przez dragi, czy też przez inne czynniki jest to, że nieważne jak głęboko się pogrążyliśmy owe "dno dna" może bez problemu być głębiej i głębiej i jeszcze głębiej. Podobnie z rozczarowaniem sobą, można po prostu wyrobić sobie jakiś dystans do tego, ale koniec końców jeśli się postaramy to pobijemy wszystkie poprzednie klęski, jakąś spektakularną totalną porażką.

Konrad Curze zdaję sobie z tego sprawę i ja jestem tego typu człowiekiem. Nieważne w jakie gówno wpadam, potrafię się w nim urządzić. Z jednej strony to zaleta, z drugiej już niestety wada.

Tak, ogólnie lubię planować kilka dni do przodu, wszystko musi cykać jak w zegarku, tylko weekendy idę na żywioł dla odmiany... i liczę na WoW... a z tym różnie bywa

U mnie kiedyś z takim planowaniem bywało tak, ze huj to wszystko strzelał i połowa jak mi wypaliła to był cukces 🤓

kurvvisko 
No to znieczulenie i przyzwyczajenie do swoich porażek może nas chroni przed falą negatywnych emocji, ale równocześnie uniknięcie takich konfrontacji sprzyja pasywnej postawie godzącej się na szkodliwe mechanizmy, bo nie są "aż tak problematyczne".

Jedyny harmonogram w moim życiu to ten pracy który mi układają a reszta to co przyniesie dany dzień

Nie, żyje chwilą plany zawsze mogą się posypac a sypac powinien się tylko szczur

I szlaufy lachociagi 🍆💦🥥